Inleiding

De vakantie dit jaar naar Suriname was al sinds de vorige keer Suriname 2003 gepland. Mijn schoonmoeder zou op 3 juli 60 jaar worden en een groot feest vieren.  Daarnaast was dit jaar een bijzonder jaar omdat Roshan, onze zoon geboren, is. De familie in Suriname wilde hem natuurlijk graag zien. Het beloofde een hele opgave te worden om hem in het vliegtuig mee te nemen. Aan de andere kant zijn al veel mensen met baby’s ons voorgegaan. Vanwege de vracht aan spullen, die we moesten meenemen, besloten we een taxi  naar Schiphol te bestellen.

12 juli

Om kwart over zeven ’s ochtends arriveerde de Schipholtaxi. Nadat we alle bagage, dat was een hoop, ingeladen hadden stapten Bhartie, ik en Roshan in de taxi. Ik vertelde de taxichauffeur hoe we naar de zus van Bhartie, Dewika, moesten rijden. Dewika en haar twee dochters Vaashna en Kareshma stonden al klaar. De bagage werd ingeladen en we gingen op weg naar Schiphol. Op Schiphol was het erg druk en het inchecken nam daarom een hoop tijd in beslag.  Op het vliegveld hebben we gegeten bij de MacDonald. Het vliegtuig vertrok om kwart over één, een uur te laat. Wij zaten met Roshan op een speciale plaats, waar een slaapwieg aan de wand geplaatst kon worden. De vlucht verliep zonder veel problemen. Ik had toch wat opgezien tegen de lange vliegreis met Roshan. Er werden twee speelfilms gedraaid: Igdal en Ice Age II. De eerste film ging over een hindostaanse jongen van arme afkomst, die een crickettalent was. De tweede film betrof een animatie van de welbekende dieren van Ice Age I, maar nu ging het ijs weer smelten. We landden om vijf uur plaatselijke tijd. Na zessen konden we pas het vliegveld verlaten. Mijn schoonmoeder, Shaam en de twee oudste dochters van Radjesh Santochni en Santucha stonden ons op te wachten. Dewika en ik reden met Shaam mee. Bhartie, Roshan en de meisjes reden met mijn schoonmoeder mee. Onderweg naar het huis van mijn schoonmoeder (vanaf nu thuis) zijn we (Shaam, Dewika en ik) langs het nieuwe nog niet af zijnde huis van Radjesh gegaan. Er werd op dat moment gewerkt aan het huis. Thuis aten we saotosoep en rijst met garnalen. Sunil, Shane en Seesha kwamen ons groeten. Ik heb voornamelijk samen met Sunil wat bier genuttigd.

13 juli

Ik ben iets na zevenen op gestaan. Ik ben een stuk de, inmiddels geasfalteerde, Magentaweg ingelopen. Een behoorlijk aantal vogels heb ik digitaal vastgelegd. Na terugkomst heb ik wat gegeten en ben ik gaan rusten.

Rond vijf uur in de middag ben ik met Radjesh naar zijn nieuwe huis gegaan. Hier heb ik wat vogels kunnen fotograferen. Bhartie is met Dewika en dochters, dochters Radjesh en moeder naar haar nani gegaan. Tevens zijn ze inkopen gaan doen in de Hermitage Mall. Bhartie heeft verder in de stad een aantal noodzakelijke boodschappen gedaan. ’s Avonds zijn Indra phoewa met Robbie en Maira en gezin langs geweest. We hebben gezamenlijk gegeten.

14 juli

Ik heb een klein rondje weg gedaan. Bij thuiskomst heb ik mijn ouders gebeld om de stand van zaken door te geven. ’s Middags zijn Bhartie, ik en Kareshma langs Mets gegaan om gratis tickets voor Colacreek op te halen. Ik heb een kaart van Suriname opgehaald bij het toeristencentrum aan het Onafhankelijkheidsplein, omdat ik hem vergeten was mee te nemen. Bij Stinasu zijn we langs geweest om een kamer in de Tapir op Brownsberg te bespreken. Daar hoorden we dat de weg er naar toe erg slecht was. We hebben onder voorbehoud 31 juli tot en met 2 augustus besproken. Later op de middag zijn we op bezoek gegaan naar ouders van John, Aman en Seema met kinderen (Ischa en Prashant). ‘s Avonds zijn Kareshma, ik, Santochni, Santucha en Reshma met Radjesh meegegaan om hem samen met zijn team op het veld van Nacional te zien voetballen. De kwaliteit van het veld was belabberd. Ik heb wat insecten verzameld. De wedstrijd werd met 4-2 gewonnen. Seema en de doktersvrouw waren ook aanwezig om hun mannen bezig te zien. Amar keek wegens een blessure aan de zijlijn toe. Pas in de derde helft mocht ik meedoen.

15 juli

‘s Ochtends heb ik in de weg mijn best gedaan om twee soorten waterjuffers te fotograferen. Santochni vond het leuk om mij daarbij te assisteren. Er werden voorbereidingen voor het feest ter ere van Roshan getroffen. Ik dacht dat het voor mijn schoonmoeder haar zestigste verjaardag was, maar die had al een klein feestje gehouden. Ik heb daal geperst en dat was best zwaar werk. Verder heb ik aardappels geschild. Ik heb mijn hengel in orde gemaakt. Tegen de avond was het dan eindelijk zover: Roshan werd kortgeschoren ter ere van haar doop (Mundun). Kareshma en Vaashna vingen de haren op. Sunil filmde het tafereel en ik en Seesha maakten er foto’s van. Roshan vond het op den duur helemaal niet leuk. Later kwam het feest op gang. Een hele goede trommelband deed zijn intrede. Bhartie heeft behoorlijk gedanst. Ik had geen zin om te dansen en bleef een beetje op de achtergrond en maakte foto’s van het feest. We hebben kennis gemaakt met de vriendin van Shaam: Sandhia.

16 juli

Ik heb een beetje uitgeslapen. We hebben ons klaargemaakt voor de dag tevoren afgesproken trip naar Colacreek. Tegen een uur gingen we naar huis. Op de weg lag een dode miereneter. Dit was een nieuwe soort voor mij. Onze groep bestond uit ons, Kareshma, Radjesh’s gezin, Aman’s gezin en Anil’s gezin. Tevens was Indra phoewa met naaste familie aanwezig. Ik heb eerst wat rondgelopen. Ik had niet veel succes met het klopnet. Ik ving bij regelmaat mieren, die mij het leven mierenzuur maakte. De steken waren behoorlijk pijnlijk. Daarna ben ik onder andere met Kareshma en Santochni gaan zwemmen. We zijn de frisbee gaan overgooien. We kregen support van Indra phoewa en de zoon van Robbie, Shakti. Ik heb daar alcoholvrij gedronken. Op het eind streek een White-necked Toucan neer in een grote boom. Daarna werden we getroffen door een zeer zware onweersbui. We hebben een flink tijdje geschuild. Op de terugweg op het onverharde pad liet Radjesh Santucha sturen. Onderweg naar huis pakte ik mij eerste biertje. We zijn op tijd gaan slapen.

17 juli

’s Ochtends ben ik naar de barbier gegaan. Dezelfde meisjesachtige jongen had Roshan 2 dagen eerder geschoren. Ik moest vijf Surinaamse dollars betalen. Ik heb hem tien gegeven, wat ongeveer gelijk is aan 3 euro. Ik heb de eerste deel van de dag wat gepuzzeld. Laat in de middag zijn we (Bhartie, Roshan en ik) naar de overkant van de brug over de Suriname rivier gegaan om daar met garnalen te vissen. De vangst viel wat tegen. Ik ving twee trompetjes en één kleine katvis. Ik heb ze alledrie teruggegooid. Bij terugkomst heb ik kokosnoten gegeten en het sap gedronken. ’s Avonds ben ik aan het bier gegaan. We hebben het toen over onze percelen gehad en wat er nog moest gebeuren. Via de verkoop van een perceel van Bhartie’s grootvader kreeg ieder kind van mijn schoonmoeder 2500 Amerikaanse dollars. Wij en Dewika hebben elk 2500 US dollar aan Radjesh uitgeleend, omdat hij met de bouw van zijn nieuwe huis tijdelijke schulden had gemaakt.

18 juli

Ik ben een klein stukje de weg ingelopen. ’s Middags zijn we met Roshan naar de dierentuin gegaan. De dierentuin was weer verder achteruitgegaan. Er veel niet veel meer te zien. Roshan vond de kwatta-apen (Spinapen) maar niets. Net buiten de dierentuin zat een onvolwassen Fork-tailed flycatcher.

Marie mousie ging deze dag, vroeg in de ochtend, terug naar Curaçao.

’s Avonds ging het voetballen niet door vanwege de slechte staat van het veld door de overvloedige regenval. Samen met Radjesh hebben we een aantal djoko’s soldaat gemaakt.

19 juli

Ik ben om 7 uur ’s ochtends de weg ingelopen. Ik heb wat leuke foto’s kunnen maken. Negen uur was ik weer terug. Onder het huis lag een grote kever op zijn rug. Het betrof een soort vliegend hert. Bhartie is met Reshma naar de supermarkt Majong geweest om een aantal bijzondere spullen te kopen. Ik heb op Roshan gepast. ’s Avonds waren we met de naaste familie, waaronder Dewika en de meisjes, uitgenodigd om bij Bitri phoewa en familie te komen eten. Het was reuze gezellig. Ik heb doks en varken gegeten. Bier was ook van de partij. Bitri phoewa had een elektrisch vangapparaatje tegen vliegen en muggen. Ik kon mij daar wel mee bezighouden, vaak tot groot vermaak van de aanwezige meisjes.

20 juli

Deze dag zijn we naar Nieuw-Amsterdam gereisd. We moesten de rondweg nemen, omdat de weg van Meerzorg naar Nieuw-Amsterdam was afgesloten. Door de rivier is een deel van de weg weggeslagen. We parkeerden onze auto bij de steiger naast de politiepost. Dit scheen van de politie aldaar niet te mogen. Ze moeten daar eens leren de correcte verkeersborden te gebruiken en dan ook nog op de goede plaats te zetten. Op de steiger heb ik mijn hengel uitgezet. Ik had al vrij snel beet. Het was een grote vis. Helaas zwom het dier zich muurvast. Ik moest mijn lijn doorknippen. Daarna ving ik nog maar één kleine meerval (jaribaka). Roshan liet zijn rammelaar in het water vallen. Het speelgoed zonk direct naar de bodem en is dus voor ons verloren gegaan. Aan de palen van de steiger zaten mooie ciclides te grazen. Na een goed uur zijn we terug naar huis gegaan.

’s Middags is het door de kinderen van moeder Ramgolam betaalde fornuis aangekomen. Moeder Ramgolam moest wel aan het idee wennen dat haar oude en zo vertrouwde fornuis plaats moest maken voor de nieuwere, maar wel kleinere.

‘s Avonds gingen we barbecuen (varkens- en kippenvlees) met neef, Bitri, Shane en anderen.

21 juli

Bhartie heeft in de morgen appeltaart gebakken. Ik heb mijn ouders gebeld om te vragen hoe het in Nederland was. Het was daar erg warm. Het warmterecord was gebroken.

Tegen twaalf uur reisden wij met Dewika en de meisjes en moeder af naar Colacreek. Op de heenweg hebben we nog een dode Sapakaraslang gezien. Er viel heel veel regen. Om sommige plaatsen in de kreek kon  ik niet staan. Dewika en ik speelden volleybal tegen de fanatieke Kareshma en Bhartie. Het was een spannende en enerverende pot. Ik denk toch dat wij het aan het eind gewonnen hebben. De meningen daarover zijn echter verdeeld. Tegen het weggaan zag Kareshma een insect op het zand. Zij vroeg mij wat het was. Mijn hart ging sneller kloppen. Dit was de eerste zandloopkever van Suriname voor mij!

’s Avonds kwam ik uitgeput terug. Ik had ’s nachts last van mijn keel en voelde mij niet helemaal lekker.

22 juli

We gingen met zijn allen naar White Beach. Hier was Indra phoewa met familie ook. Krishna liet mij de bar zien en de roodborstjes (mooie meiden achter de bar). Ik heb twee keer waterbal gespeeld. Eén keer tegen Krishna en éen keer met zijn allen tegen een andere groep. Krishna had het zwaar tegen mij. Ik deed natuurlijk ook erg mij best. De andere groep kon ook al geen sportieve grip op mij krijgen. Naderhand kwam ik blauw en gehavend uit het water. Maar ik had mij weer laten gelden en dat gaf een voldaan gevoel. Een soort Becard vloog rond de netten, die de piranha’s buiten het zwemwater moesten houden. Op de weg hebben we nog een dode Awari (Opossum) gezien. Thuis aangekomen was ik compleet uitgeteld

23 juli

In de morgen ben ik even in de weg gaan lopen. Verder heb ik in de goot gevist. Ik ving een behoorlijk grote Jacky. ’s Middags zijn we bij nanie langsgegaan. Daarna gingen we bij Robbie kaka eten. We hebben lekker gegeten. Het was ook erg gezellig. Thuis aangekomen heb ik samen met Vaashna en Kareshma naar Miss Universe gekeken. De meisjes waren het niet eens met de keuze van de jury.

24 juli

’s Ochtends ben ik met Dewika naar de stad gegaan. Eerst zijn we naar de jaargangen postzegels op zoek gegaan. Ik vond de juiste persoon, die heel veel energie stak in opzoeken van de postzegels en het netjes opbergen. Voor de volgende reis zal ik de naam mevrouw R. Pregers onthouden. Daarna heeft Dewika allerhande spulletjes, die ze handig vond voor de keuken, gekocht. Ik heb ook wat souvenirs gekocht. Wij hebben wat gedronken en een gebakje gegeten.

’s Middags gingen wij en Dewika met Radjesh naar BBZ een legerkamp om te gaan zwemmen. Vaashna en Kareshma gingen hun vader opzoeken. Bij BBZ ben ik gaan rondwandelen. Ik heb wat vogels gezien en gefotografeerd. Onderweg heb ik nog een babbel gemaakt met een militair die op jacht was. Verder vond ik een tweede soort zandloopkever. Bij terugkomst vond Roshan mijn bier erg aantrekkelijk. De hele beker ging over zijn net verschoonde kleding heen. Bhartie vond dit helemaal niet leuk. Roshan daarentegen had de grootste lol. Dewika en ik konden er ook hard om lachen. Ik ontdekte niet veel nieuwe soorten voor mij. Wel fotografeerde ik nog een Boat-billed flycatcher. Verder duurde het weer een eeuwigheid voordat iedereen gezwommen, gegeten en zich aangekleed had. Dit tot grote ergernis van Bhartie en Dewika. Op de terugweg gedroegen een aantal van de kerels zich erg kinderachtig en gewoon vervelend. De drank was hiervan de grootste oorzaak. Vlak na thuiskomst ben ik gaan slapen.

25 juli

’s Ochtends zijn we naar Stinasu gegaan om te kijken of we de geplande reis naar Brownsberg wegens de slechte omstandigeheden van de weg daar naar toe uit konden stellen. Alles was echter al ver vooruit volgeboekt. We moesten afwachten op mogelijke afzeggingen. In de tuin van Stinasu liep een middelgrote Groene leguaan. ’s Middags zijn we naar Indra phoewa gegaan. Ik ben met Robbie naar achteren gegaan. We zijn zelfs een stuk over de nauwelijks begaanbare weg door het bos gelopen. De weg wordt al jaren niet meer bijgehouden. Ik had inmiddels mijn rubberen laarzen, waardoor ik makkelijker door het terrein liep. Het was drukkend warm en het zweet gutste van mijn lijf. Gelukkig zagen we een kokospalm vol met rijpe kokosnoten. Robbie heeft twee kokosnoten opengemaakt. Zij zorgden voor een verfrissing. Ik ontdekte achter in het bos mijn eerste Argiope (spinnengeslacht) voor Suriname! Ik kon nog wat vogels fotograferen. Daarna gingen Robbie en ik vanaf de andere kant van de Kwattaweg het veld in. Hier werd niet veel gespot. Aan het begin van de weg werd door een visser nog een kleine kaaiman opgemerkt. Helaas was het inmiddels te donker om het dier te fotograferen. Ik heb daar lekker gegeten. Er was bami klaargemaakt. We hebben Indra phoewa uitgezwaaid. Zij ging op vakantie naar Nederland.

26 juli

Deze dag was een rustige dag. Bhartie is alleen naar een vriendin geweest en bij Shane kaki langs geweest. Ik heb mijn ouders gebeld. Stinasu heeft niet gebeld met betrekking tot de staat van de weg naar Brownsberg en mogelijke afzeggingen. ’s Avonds zijn we bij Sunil en Shane langsgegaan om te eten en gezellig bij elkaar te zijn. We hebben gezellig over onder andere binnenlandreizen gebabbeld. Ik had nog steeds veel last van mijn keel. Het duurde al te lang.

27 juli

’s Ochtends zijn wij samen met Kareshma naar weg naar zee gegaan. Bhartie, Roshan en Karesma hebben de tempel bezocht. Ik hield mij bezig met vogels kijken. Ik ontdekte onder andere drie Rode ibissen en een jagende Visarend. We waren te laat terug voor een bezoek aan de dokter. Ik heb Stinasu gebeld. Zij vertelde mij dat de weg naar Brownsberg redelijk begaanbaar was en dat de Marongs alleen geld vroegen aan zwaar verkeer. Ik heb Radjesh ingeschakeld om een huurauto 4w-drive te zoeken. Eind van de middag heeft Bhartie mij bij het moerasje in de buurt van Bhoendieweg afgezet. Ik kon er wegens een gegraven sloot bijna niet meer inkomen. In het moeras kon ik weinig ontdekken. De muggen ontdekten mij wel. Ik besloot terug te gaan naar de rand van het moeras. Hier vlogen ineens twee vogels van een tot dan toe voor mij onbekende soort van een electriciteitsdraad op. Ze joegen vanaf de draad op insecten. Ik kon ze goed fotograferen. Bij thuiskomst bleek het om de soort Pied puffbird te gaan. Het gedrag kwam precies overeen zoals beschreven: onopvallende vogel die tegen de schemering opeens actief wordt en zich dan laat zien. Ik ben alvast terug gaan lopen. Even later zag ik Bhartie aankomen om mij op te halen. ’s Avonds is Maira met gezin langsgekomen. Je kon merken dat ze steeds zieker werd. Ze heeft uitgezaaide kanker en is door de doktoren opgegeven. Ze kreeg een levensverwachting voorgespiegeld van drie tot zes maanden.

28 juli

Om half twaalf had ik een afspraak met dokter Boike. Helaas werd hij weggeroepen omdat zijn vader was gevallen. We moesten in de middag terugkomen. Twee uur in de middag waren we terug. Hij schreef mij medicijnen voor. Mijn keel was nog steeds ontstoken. Op weg naar de apotheek, die we pas naar verschillende pogingen konden vinden, hebben we de postkaarten in Lelydorp op de bus gedaan. Bij de apotheek was het lang wachten. Maar uiteindelijk had ik de benodigde medicijnen. Eén van de drie medicijnen was er niet, maar was volgens mij niet echt belangrijk. ‘s Avonds laat ben ik aan de dubbele medicijn gegaan, zodat ik eerst nog bier kon drinken.

29 juli

’s Ochtends heb ik Radjesh geholpen om de grote huishoudelijke apparaten naar zijn nieuwe huis te brengen. We hebben de auto geregeld. Het wordt een Nissan frontier bij Avis naast het hotel Torarica. Tegen de eind van de middag zijn we naar de overkant van de Surinamerivier gegaan om onder de brug te vissen. Ik ving één meerval en kreeg er nog één van een andere visser. Hij vertelde mij dat je ‘avonds en ’s nachts moet vissen. Dan heb je kans op grote vissen. Hij gebruikt inktvis als aas, dat is beter dan garnalen. Kort geleden had hij in een nacht tijd een aantal hele grote meervallen gevangen. Er zaten er bij van ruim twee meter. Het zal wel een beetje visserslatijn zijn geweest. Toch wilde ik ook een keer ’s avonds daar gaan vissen. “s Avonds heb ik een hindoefilm en een horrorfilm met de Bhartie en de meisjes bekeken.

30 juli

Ik ben rond het middaguur in de goot gaan vissen. Als aas gebruikte ik regenwormen, ook wel pieren genoemd. Ik ving 4 krobia’s, 2 jacky’s en 1 grote walappa. ‘s Middags zijn we spullen voor de reis naar Brownsberg gaan kopen. Roshan wilde ’s avonds niet slapen. Net toen Krishna en Nirmala ons uit hadden genodigd om in de stad wat te gaan eten en drinken. Ik moest ingrijpen om Bhartie zich te laten klaarmaken en mijn schoonmoeder op Roshan te laten passen. Uiteindelijk gingen we met Dewika en de meisjes en Shaam naar ’t Vat, vlakbij Torarica. Het werd een hele gezellige avond. Krishna en Nirmala waren juist twee jaar getrouwd. Ik heb een heerlijke steak naar binnen gewerkt.

31 juli

Shaam leende mij 500 US dollar voor de borg van de auto. Hij bracht mij naar de Avis bij Thorarica. Hier nam ik de sleutels van de Nissan aan. Ik reed achter Shaam aan naar huis. In zo’n grote auto voel je als een tank op de weg. Iedereen laat je voorgaan. De autohuur bedroeg 88 US dollar per dag. Ik huurde de auto voor drie dagen.

Tegen half elf maakten wij ons klaar om af te reizen naar Brownsberg. Het eerste deel van de reis over de verharde weg verliep vlot. Daarna werd de weg snel slechter. We hadden zelfs hele slechte stukken weg met diepe gaten en veel water. Als Roshan sliep dan ging het wel, maar als hij wakker was, dan had ik een kreunde Bhartie en een huilende Roshan achterin de auto. Bergop was de weg op bepaalde stukken glad, modderig en met diepe gaten, die gevuld warenmet water. Juist op die momenten waar ik mijn volle aandacht op de weg moest hebben kon ik dat gekreun amper verdragen. De vierwiel aandrijving kon ik zeer goed gebruiken. Eén keer kwamen wij vast te zitten. Toen hielp een klein duwtje van de tegenligger (een legertruck met vakantiegangers). Tegen half drie en na ongeveer 110 kilometer waren we tot onze opluchting boven op de berg. Bij aankomst wachtte ons een vervelende verrassing. De elektriciteit was al een kleine week niet voorhanden. Een monteur zou elk moment kunnen komen. Dit was een streep door de rekening. Ik had op nachtinsecten gerekend. Daarnaast kwam ik er achter dat ik tijdens één van de stops onderweg mijn geliefde zakmes was verloren. Hij was uit mijn broek gegleden. Nu was ik hem echt kwijt. Ik ben wat gaan rondlopen en vond een voor mij nieuwe Morphosoort (Morpho achilles), een kleine vogelspin en een aantal (kleine) schorpioenen. Verder zag ik Brulapen en een Goudhaas (Agoeti). Bij het avondeten, dat erg goed bereid was en waar het een stuk drukker was dan de vorige reis, zag ik een groot aantal reuzenwielwebspinnen hangen aan het plafond van het restaurant. We zijn vroeg gaan slapen.

1 augustus

Ik ben om kwart voor zeven opgestaan. Ik ben naar het Mazaroniplateau gelopen. Er viel niets te zien. Op de weg naar het restaurant kon ik wel verschillende Trompetvogels en Goudhazen fotograferen. We hebben gezamenlijk ontbeten. Daarna ben ik een rondwandeling gaan maken en is Bhartie naar het huisje de Tapir gegaan. Zij zag daar Koningsgieren. Ik ben een stukje richting de Leonsvallen gelopen, maar zag geen van de kikkers van de vorige keer. Ik hoorde een knal en voelde iets langs mijn been gaan. Ik dacht dat ik beschoten werd, maar ik kon niemand ontdekken. Ik heb wat geroepen en ben toen rustig maar niet op mijn gemak teruggelopen. Nadat ik het verhaal aan een gids vertelde, zei hij mij dat ik het voorval moest melden. Toen dacht ik, wat ik ook op het moment van de knal ook dacht, misschien is er iets aan de batterijen, die ik die morgen van de kok gekocht had. Ik haalde het pakje te voorschijn en wat bleek één van de batterijen was in mijn broekzak ontploft. Ik mocht van geluk spreken dat ik geen schade opgelopen had. De batterijen betroffen Duracell penlights, die minimaal tot 2010 goed waren! Het is een schande. Ik heb daarvan melding gemaakt en ik heb de batterijen om laten wisselen. Wij zijn gaan lunchen. In de middag heb ik een rondwandeling rond het plateau gemaakt. Ook ben ik nog bij het Mazaroniplateau gaan kijken. Ik heb niets bijzonders gezien. Van het avondeten hebben we na lang wachten dan toch genoten. Het was erg druk met mensen op Brownsberg. Een van de groepen bestond uit mensen, die verslaafd waren geweest en nu bij soort christelijke genootschap behoorden. Het waren hele aardige mensen. De drukte werd waarschijnlijk onder andere veroorzaakt omdat Brownsberg één van de weinige binnenlandoorden was, die op dat moment toegankelijk waren. De monteur was gekomen, maar heeft deze dag alleen de verlichting bij het restaurant kunnen herstellen. De volgende dag zou hij de rest doen. Daar hadden we dus niets aan.

Na het eten heb ik nog wat nagebabbeld met blanke Nederlanders, die daar op vakantie waren.

2 augustus

Om zeven uur ben ik opgestaan. Rond het plateau heb ik rondgelopen. Daarna ben ik met Bhartie en Roshan gaan ontbijten. Het duurde lang voor we ontbijt kregen.Ik heb een tijdlang bij het uitzicht over het Brokopondo stuwmeer gezeten in de hoop wat spannende dingen te zien. Helaas werd mijn geduld niet beloond. Bhartie is bij de kok langsgegaan om eten voor onderweg te bestellen en om alvast de rekening op te vragen. Ik heb de auto ingepakt en ben daarna nog een kort rondje gaan lopen. Het enige wat ik in een glimp zag was een niet te achterhalen apensoort. We hebben eten opgehaald bij de kok en hebben de eindafrekening betaald. Tegen kwart voor één zijn we gaan rijden. De weg was nog steeds slecht, maar ik wist er beter mee om te gaan. Onderaan de berg hebben we eerst wat gegeten. Na op het asfalt nog een keer gestopt te zijn om de rest op te eten, kwamen we na een vermoeiende rit om half vijf thuis aan. Met Radjesh ben ik naar een kennis van hem gegaan om te auto geheel schoon te spuiten. Hierbij werden de motor en wieldoppen niet overgeslagen. Bij het verhuurbedrijf mocht men namelijk niet zien dat we in het binnenland zijn geweest. Het kostte mij 70 SRD, net zoveel als de benzine voor de hele reis. Tijdens het wachten op de schoonmaak hebben Radjesh en ik een paar pinten gepakt.

‘s Avonds waren we moe maar voldaan.

3 augustus

We lieten Roshan bij mijn schoonmoeder achter en gingen met de Nissan frontier naar de stad om hem in te leveren en de borg terug te ontvangen. Zonder problemen werd de auto geaccepteerd. Via de waterkant zijn we naar Readytex gewandeld. Ik wilde later terugkomen voor foto’s. We hebben wat gegeten en gedronken bij Krasnapolski. Een totaal onredelijke vrouw zette daar de boel op stelten, omdat ze de bestelde uitsmijter er niet zag uitzien als bij haar thuis. We namen de bus terug naar huis. Ik heb daar wat gepuzzeld. In de middag heb ik van het balkon wat mensen gefotografeerd. Laat in de middag heb ik in de goot gevist. Ik ving acht jacky’s en 2 krobia’s. Nadat mijn haak gebroken was op een uienzak ben ik er mee opgehouden.’s Avonds hebben we op het balkon gezeten met moeder en Shane. We hebben Krishna gebeld voor een afspraak om de stad in te gaan. Het zou de volgende dag worden.

4 augustus

Om half negen vertrokken Bhartie en ik naar de overkant van de rivier om het van de vorige reis bekende stukje bos in te lopen. De inrit ligt bij kilometerpaal 86,5. Hier kon ik de vogelsoorten Green-tailed jacamar, Red-legged honeycreeper en Slender-billed kite fotograferen  De rest van de dag heb ik rustig aan gedaan. Tegen tien uur ’s avonds kwam Robbie mij halen om naar de stad te gaan. Bij ’t Vat wachtte Krishna op ons. Hier hebben we wat gedronken. Krishna liet mij en de zoon van Robbie een deel van de omgeving daar zien. Robbie en zijn zoon gingen naar huis. Krishna, ik en een kennis van Krishna en Robbie gingen naar een ander uitgaansgelegenheid. Het was een leuke avond. Half drie in de ochtend was ik thuis.

5 augustus

Ik ben laat opgestaan. Ik heb later op de dag, vroeg in de middag, in de goot gevist. De waterstand was erg laag. Toch ving ik nog drie krobia’s. In de middag ging ik met Radjesh naar zijn nieuwe huis en heb daar nog wat hand en spandiensten verricht. ’s Avonds gingen we op bezoek naar Janis en Radjesh. Amar kwam ook. We hebben saotosoep gegeten. Het was erg gezellig. Ik heb de vele aquaria van Radjesh bekeken. Thuis aangekomen heb ik nog een film gekeken. Radjesh en ik hebben nog een djoko gepakt.

6 augustus

Ik heb wat uitgeslapen. Daarna heb ik Radjesh geholpen met verhuizen. Vanaf drie uur zijn we naar Mala gegaan. Krishna en ik hebben eerst wat bier gedronken. Tegen vier uur zijn we op zijn brommer naar achteren gereden. Bijna alles was inmiddels verhard. We kwamen een aantal illegale vissers tegen. Krishna heeft een zak vis van hun afgetroggeld. Bij de fruitplantage kwamen we de eigenaar de heer Sondervan tegen. We hebben een praatje gemaakt. We kregen een aantal avocado’s van hem. Er viel hier niet veel te zien. Hierna zijn we verder de weg afgereden. Deze was nog onverhard en er viel hier daarom meer te zien. Ik mocht van Krishna echter niet van het pad af, omdat er mogelijk struikeldraden aanwezig waren. Ik kon wat leuke vogelsoorten op de foto zetten. Bij terugkomst hebben we gegeten. Onder andere een diep zwemmende zoetwatervis behoorde tot het maal en smaakte erg lekker.

7 augustus

Ik was deze dag en ziek en voelde me slap. ’s Middags had ik last van mijn darmen. Toch zijn we naar Hermitage Mall gegaan. Ik heb hier grote haken gekocht en broodje garnalen kouseband gegeten. Ik zag nog een mooie en nieuwe vlinder voor mij. Helaas had ik geen fototoestel en ook geen net bij mij. Thuis nam ik bakkeljauw en een pompelmoes. Ik kreeg vreselijke maag- en darmpijn. Dit duurde tot laat in de avond. Twee tabletten paracetamol brachten me verlichting en ik kon weer gaan slapen.

8 augustus 

De geplande tien uur dienst bij Radjesh wegens de inhuldiging van zijn nieuwe woning werd uiteindelijk elf uur. Ik heb hiervan op verzoek van Radjesh foto’s gemaakt. Sunil speelde voor baby-oppas. ’s Middag heb ik gehengeld in de goot. De vangst bedroeg 1 krobia, 1 doktersvis en 1 jacky. De avond stappen met Krishna ging vanwege onverwachte visite bij hem en ziekte van zoontje van Robbie niet door.

9 augustus

’s Ochtends ben ik een stukje de weg ingelopen. Ik hoorde dat het vandaag de dag der inheemse was. Ik heb nog even gevist en ving één jacky. ’s Middags ben ik met Bhartie en Roshan bij Radjesh langsgegaan. ’s Avonds ging ik op pad met Krishna. Hij kwam me ophalen. Hij heeft me een groot deel van uitgaanswereld van Paramaribo laten zien. Eerst zijn we in een hindoestaans dans- en zangcafé gegaan. Later zijn we onder andere langs de waterkant gegaan. Krishna vertelde mij dat het voor een blanke of een hindoestaan alleen niet echt veilig was hier. Je zag ook niet veel blanken of hindoestanen. We hebben drie potjes gepoold. Ik slaagde alle drie de keren om de zwarte bal in één van de gaten te spelen. Alleen de eerste twee keer had het niet gemoeten. Daarentegen de laatste keer wel. Die bal maakte ik op een fantastische wijze achter mijn rug om. Er vond een schietpartij plaats. Krishna moest met getrokken pistool ingrijpen om een in het nauw gedreven collega politieagent bij te staan. De rust keerde weder. Er bleek alleen in de lucht geschoten te zijn en er waren geen gewonden. Opeens hadden de meisjes in het poolcafé, wetende dat Krishna een politieagent is, oog voor ons en waren ze de aardigheid zelve. Om half drie was ik weer thuis.

10 augustus

’s Ochtends ben ik met Bhartie om half elf naar de stad gegaan. We waren net te laat om het oude Surinaamse geld bij de Centrale bank in te leveren. Bij Readytex hebben we nog wat inkopen gedaan. Ik heb de tijd genomen om wat foto’s van de stad te maken. We zijn bij de MacDonald gaan eten, ik had er zin in. We kwamen één van de Hollandse jongens tegen van de ontmoeting op Brownsberg (Zij hadden bijvoorbeeld de koraalslang gezien). Ik ben nog met moeder garnalen voor het nachtelijke visavontuur gaan kopen. ’s Middags vroeg Sunil mij mee om op pataka’s te gaan vissen. Hij had al aas: een zak vol sriba’s. Ik ging natuurlijk mee. Ik kon drie walapa’s op het droge trekken. Sunil had er vijf. Twee pataka’s werden door een visgenoot op een andere plaats gevangen. ’s Avonds moest ik lang wachten op Radjesh. Toen hij eindelijk belde vroeg hij mij of ik zelf naar de brug kon komen. Zij kwamen van een andere kant. Moeder bracht mij naar de overkant. Het was inmiddels half elf ’s avonds. Er stond een hele sterke stroming. Het vissen viel daarom niet mee. Bij regelmaat zat het tuig vol met plantenresten en ander materiaal. Toch wist Radjesh drie trompetjes binnen te halen. Bij mij bleef het bij één trompetje en één behoorlijke witte katvis. De hele familie van Radjesh, van Maira en Jack de broer van Reshma met zijn vriendin waren er. Moeder Ramgolam ver maakte zich ook wel en bleef tot we met zijn allen vertrokken. Maira was erg ziek en ik wist dat ik haar daar voor het laatst zou zien. Het afscheid viel mij zwaar.

11-12  augustus

Vandaag zouden we terug naar Nederland gaan. We gingen inpakken. De door mij gevangen vissen werden door moeder Ramgolam gebakken. Ze smaakten heerlijk. Sunil, Shane en Seesha kwamen nog gedag zeggen. Shaam bracht ons naar het vliegveld. We konden de buggy tot voor het vliegtuig rijden. De reis terug in het vliegtuig ging redelijk voortvarend. Terug in Nederland waar de buggy niet bij het vliegveld klaarstond en geen rekening gehouden met mensen met baby’s gingen we een lange lijdensweg tegemoet. Een keer of drie werden we gecontroleerd. Hier stonden lange wachttijden voor. Roshan kon het allemaal niet waarderen en was soms onhandelbaar.  De buggy kwam pas heel laat op de band van de koffers aan. In eerste instantie werd nog naar een andere band verwezen. Eindelijk en dan ook eindelijk kwamen we eruit. Gelukkig stonden Diana en Marcel er om ons thuis te brengen. Met een gelukzalig gevoel stapten we ons huis binnen.

Nawoord

Het belangrijkste van deze reis was om Roshan met mijn in Suriname wonende schoonfamilie te laten kennismaken en de 60 jarige verjaring van mijn schoonmoeder te vieren.

Daarnaast wilde ik dolgraag van de natuur genieten en veel foto’s maken van allerlei dieren en planten.

In het begin hadden we heel veel last van de regen, waardoor de wegen naar het binnenland onbegaanbaar waren. Toen het droger werd wilde iedereen de begaanbare natuurgebieden, zoals Brownsberg, opzoeken. En drukte maakt dieren schuw. We hadden ook nog eens de pech dat er geen elektriciteit op Brownsberg tijdens ons bezoek aanwezig was. De nachtinsecten en de dieren, die daar op jagen, lieten zich daarom niet zien.

Er waren tijdens ons verblijf weinig vruchten rijp. De insecten en vogels die daar op afkomen waren nauwelijks te vinden. De Surinamers noemen dit seizoen spaartijd. Veel wegen rondom Paramaribo zijn inmiddels verhard. De dieren houden hier niet van. Het wordt drukker op de weg en er zijn minder schuilmogelijkheden.

Ik was daarom toch een beetje teleurgesteld over de reis. Wel heb ik spinsoorten van het geslacht Nephila en Argiope gevonden en heb ik op Brownsberg schorpioenen gevonden. Deze vondsten waren wel een beetje een pleister op de wonden.

Ik heb in mijn vakantie behoorlijk gevist en heb een deel de uitgaanswereld van Paramaribo meegemaakt. Ik heb mij dus wel degelijk vermaakt. Roshan heeft in ieder geval in de vakantie voldoende aandacht gekregen en Bhartie was blij dat ze haar familie en vrienden weer gezien heeft.