Datum: 5-12-2011

Ter gelegenheid van het: 50 jarig huwelijk

van Martien Edelman en Bernadiena Edelman-Ubels

Beginnen

Beginnen heeft de schoonheid van het nog niet weten,
de schoonheid van het onbevangen zoeken.
Je hebt je nergens nog in vastgebeten
en alles moet nog uit de doeken.

Beginnen met elkaar is nog wat meer,
het hart is zachter door wat liefde ziet.
Je ziet de zaken zonder zeer,
het mooie is je nader dan verdriet.

De wijsheid van het hart is vele malen groter,
dan wat een lijdend brein bedenken kan.
En veel wat blijvend lijkt gaat over
en wat betwijfeld wordt houdt stand.

Wij hebben een wens voor jullie beiden,
voor alle mensen die beminnen.
Om nooit aan lelijkheid te lijden,
maar steeds uit liefde weer beginnen

Om het begin steeds weer terug te vinden,
de bron die hoe wij zien verzacht.
Heb mededogen met de blinden,
zoek in jezelf die ene kracht.

Die steeds het goede wil bereiken,
die wil ontstijgen willoos doen.
Die hoop,
geloof en liefde echt doet blijken.
Die met jezelf,
elkaar en God verzoent.

Lieve pa en ma,

Wij hebben ontzettend veel respect voor de manier waarop jullie met het leven en alle ongemakken omgaan. Steeds opnieuw weten jullie de positieve dingen uit situaties te halen om weer verder te kunnen in jullie leven. De liefde voor ons als kinderen maar ook de kleinkinderen maken jullie hele mooie ouders en grootouders. Bedankt voor alle wijze levenslessen, het doorzettingsvermogen en het geloof in het leven dat jullie ons tot nu toe hebben meegegeven. We hopen nog lang mooie en bijzondere momenten met jullie te mogen delen. Wij houden  heel veel van jullie.

 Marcel, Diana en Jamilla 

Pa en ma (opa en oma) Edelman, 50 jaar in vogelvlucht

Fase 1

Talmaweg 49, Barendrecht 1961-1962

Negen maanden woonden jullie in bij opa en oma Edelman, om vervolgens jullie eerste eigen woning in het Bessenpad te betrekken.

Fase 2

Bessenpad 9, Barendrecht 1962-1972

Na de geboorte van Erik volgde een hele koude winter. Goed een jaar later werd Martin geboren en weer een kleine vier jaar later Diana. De straat en de wijk werd gekenschetst door mensen die wat bij probeerde te verdienen met spruiten schoonmaken. Bij ons gezin paste dat niet. Ma was heel goed in kleding maken en vermaken en hielp daar veel ‘vriendinnen’ mee. Rijk is ze er in ieder geval niet van geworden. Wij hadden hier geen centrale verwarming. Dat was een groot gemis omdat ma vrij vaak ziek was. Toen we de kans kregen om te verhuizen naar een woning met centrale verwarming grepen we die kans gelijk aan. In mijn tweede jaar op de lagere school Groen van Prinsterer verhuisden we naar de Vecht.

Fase 3

Vecht 23, Barendrecht 1972-1993

Ma bracht de eerste jaren door met haar kwaliteiten op de naaimachine. Menig buur profiteerde hiervan. Dit was op den duur niet bevredigend voor ma. Ze besloot een studie sportmassage te volgen. En helemaal op eigen kracht heeft ze dit tot een goed einde gebracht.

Inmiddels had pa een paar jaar daarvoor van de huisarts te horen gekregen dat hij ongezond leefde en dat het roer om moest. Het advies volgend van de dokter stopte mijn vader met roken en vermeed hij vet en cholesterolrijk eten. Hij begon aan hardlopen om zijn conditie op te vijzelen en werd voetbalscheidsrechter voor de KNVB. Bijna elke dag liep hij een rondje variërend van 3,5 tot 5 km. Nadat ma haar diploma sportmassage gehaald had, ging ze als sportmasseuse werken bij atletiekvereniging CAV Energie. Eerst daar in de mannenkleedkamer en later, nadat pa een bananentafel als massagebank op zolder had laten installeren, ook thuis. Zij had hier heel veel plezier in en had nu eindelijk haar eigen geld, zodat ze allerlei leuke dingen kon kopen, met name voor de andere gezinsleden. Ma’s was heel blij met haar eerste eigen auto, die ze regelmatig aan de kinderen uitleende. Door de contacten van ma met Energie was de rest van het gezin op atletiek gegaan. Het bleek dat we als familie Edelman zeer succesvol waren. De volgende kwaliteiten speelden een belangrijke rol: talent, discipline, doorzettingsvermogen en vermogen om af te zien. De kwaliteiten waren per gezinslid in verschillende gradaties aanwezig.

Pa liep in zijn gloriedagen een geweldige marathon in 2.36.05 uur. Zelfs op zijn 50^e lukte hem om onder de 2.40 uur te lopen, wat een geweldige prestatie was.

Ma werd getroffen door reuma en kon op een gegeven moment niet meer haar lievelingshobby het masseren van atleten uitvoeren. Na een paar blessures hield pa de wedstrijdatletiek voor gezien. Een wens was om een eigen huis te kopen. Uiteindelijk de Saskiadonk 9 in Roosendaal het uitverkoren huis.

Fase 4

Saskiadonk 9, Roosendaal 1993-2006

Niet lang nadat pa en ma hier woonden kreeg pa een gouden handdruk van zijn werk bij Chiquita (The United Fruit Company) en was vanaf dat moment vrij. Ma liep steeds meer te tobben met haar gezondheid, waardoor pa veel tijd besteedde aan het zorgen voor ma. Ik (Martin) kwam elke twee weken in het weekend een dagje langs om samen te lopen met pa en dan de door ma klaargemaakte ons wel bekende hapjes voor het na het lopen. Na het lekkere en gezellige avondeten ging ik weer naar huis. In 1999 trouwde ik met Bhartie, maar de traditie om eens in de twee weken langs te komen werd in ere gehouden. Nadat Roshan geboren was werd de frequentie van langskomen iets lager. Pa begon ook wat te tobben met zijn gezondheid. Roosendaal bleek toch wat ver te liggen voor hun kinderen om snel een en ander te regelen bij het ziek zijn van pa en ma. Daarom besloten pa en ma in overleg met hun kinderen om terug naar Barendrecht te gaan. De keuze viel op een grote koopflat aan de

Zuidersingel.

Fase 5

Zuidersingel 246, Barendrecht 2006-heden (2011)

De gezondheid van ma ging langzaam achteruit. Ze had met name heel veel last van haar longen en ze zat daarmee op een gegeven ogenblik in een neergaande spiraal. Ze kreeg de kans om opgepimpt te worden in revalidatiecentrum in Breda. Een half jaar lang hielden pa en hun kinderen een strak schema aan om ma hiernaar na toe te rijden en op te halen. Ma werd gedurende deze tijd getraind om goed adem te halen en conditie op te bouwen, zodat haar weerstand een stuk sterker werd. De therapie deed wonderen. Sindsdien heeft ma weer veel meer levenskracht en levensvreugde. Pa tobt de laatste jaren door verschillende (ziekte)ongemakken. Toch blijft hij actief met hardlopen en fietsen en dwingt bij menig mens respect af. In juli 2010 is Rashmi geboren. Ik probeer elke week op mijn vrije dag met de beide kinderen langs pa en ma te gaan. Ik merk dat ze dat heel veel levensvreugde geeft. Pa en ma staan altijd klaar om te helpen met hun kleinkinderen. Alleen laat soms hun gezondheid dat niet toe.

Fase 6

Deze fase is de toekomst, waarvan niemand weet hoe die gaat verlopen. Wel kunnen we onze wens hiervoor uitspreken.

Wij hopen dat we als gezin nog heel lang van pa en ma mogen genieten. Dat zij ook veel liefde, geluk en plezier mogen beleven aan ons. Ik weet dat hun kleinkinderen hen heel veel levensvreugde geven. Het zou fijn zijn als we als gezin Edelman met hun partners en kinderen met elkaar op kunnen blijven trekken en lief en leed met elkaar kunnen delen.

Martin, Bhartie, Roshan en Rashmi